نقیضه ای بر روی شعر معروف "تو همانی که دلم لک زده لبخندش را" از استاد بزرگوار، آقای  کاظم بهمنی


تو همانی که درآورده دگر گندش را

وختِ نوشیدن چایی بجود قندش را