باید جانِ مردمِ شهری را بگیرم.
سرب داغ میریزند توی قلبم؛ آنجا سرد و سنگین میشود و بلور میکند. هی سنگین تر و تر و تر....
و من نمیدانم با انبوهی از عواطف چه کار کنم!
وقتِ التهاب های شبانه، چنان سربِ مذاب در دهلیز هام روان میشود که از موهبت ناظق بودن توبه میکنم. دم نمیزنم.
وقتی شهر پر از عشق های سرگردان است.
وقتى تصمیم میگیرى که جورى زندگى کنى که خودت میخواى،
پس بپذیر هستن کسایى که با تو موافق نیستن.
اونا نظرشون رو میگن، انتقاد میکنن، شاید حتى مسخره یا توهین کنن،
اصلا مهم نیس.
تو انتخاب کردى
پس پاى تصمیمت بایست!
مگه قراره چند سال زندگى کنى؟
جورى زندگى کن که موقع مرگت پشیمون نشى، حسرت نخورى.
حالا این وسط یه عده میخوان فقط ایراد بگیرن.
مهم نیس 😊
