فیلم سینمایی امکان مینا از ابتدا و با انتخاب نامی نامانوس برای مخاطبان، شاید از همان ابتدا تصویری شکست خورده از یک فیلم به سبک آشنای معمولی و با فیلم نامه ای تکراری را تداعی می کرد کمال تبریزی در مورد فیلم امکان مینا اینطور اظهار نظر کرده است که " فیلم سینمایی امکان مینا برای من خاطره انگیزترین کار سینمایی ام بوده و از هیچ نظر کم و کاستی ندارد"
شکست های پی درپی کمال تبریزی
اینبار با امکان مینا
اینکه یک خالق به مخلوق خود به چشم موجودی بی نقص بنگرد جای هیچگونه تعجبی ندارد اما لااقل از یکی از بهترین کارگردانان موفق کشورمان در سالهای دور توقع بسیار بیشتری می رفت.
صاحب عنوان چند فیلم پرفروش سینمای ایران بودن، از جمله «طبقه حساس»، «مارمولک» و «لیلی با من است» دست کم طی دو ـ سه سال گذشته دردی از گیشه سرد فیلم های اخیر کمال تبریزی دوا نکرده است. سینمای تبریزی از سال ۹۲ به این سو خوش اقبال نبوده است. «طبقه حساس» او اواخر سال ۹۲ روی پرده رفت و با پنج میلیارد گیشه رویایی به اکران خود پایان داد. ناکامی های تبریزی از نیمه دوم سال ۹۴ جدی شد.
او از اوایل دی ماه سریال «ابله» را به شبکه ویدئویی رساند، ولی تنها ۱۳ قسمت از این سریال توزیع شد و بخش پایانی آن همچون دیگر مجموعه های بد قول شبکه نمایش خانگی «قهوه تلخ» و «قلب یخی» هیچگاه به دست مخاطبان نرسید. حال بماند اینکه کیفیت مجموعه هم به شدت نازل بود و جایی برای دفاع باقی نمی گذاشت. از تبریزی سال گذشته دو فیلم اکران شد که هر دو شکست سختی در گیشه خوردند. «طعم شیرین خیال» علی رغم بهره گیری از شهاب حسینی و نازنین بیاتی تنها نیم میلیارد تومان فروخت و «از رئیس جمهور پاداش نگیرید» نیز پس از تحمل هفت سال محاق، حدود ۳۰۰ میلیون عایدی بیشتر نداشت.
نقدی کوتاه بر فیلم سینمایی امکان مینا
از تبریزی امسال هم ساخته توقیفی دیگری با عنوان «دونده زمین» در گروه هنر و تجربه اکران شد که رقم فروش دقیقی اعلام نشده، ولی می توان با توجه به سالنهای خلوت نمایش آن به شکست فیلم پی برد. جدیدترین فیلم کارنامه کارگردان «شیدا» با نام «امکان مینا» از حدود دو هفته پیش روی پرده رفته است.
فیلمی که فروش نا امید کننده اش را باید تداوم روند نفروختن سینمای تبریزی در این دو ـ سه سال دانست. فیلمی که تبریزی در ایام برگزاری جشنواره فجر سال گذشته آنرا خاطره انگیزترین ساخته خود خواند، حالا در معرض نقدهای منتقدان اغلب با واژه هایی مایوس کننده همچون سطحی، شعاری، آشفته توصیف می شود. فیلم سال گذشته در جشنواره فجر ۳۴ هم چندان با استقبال مواجه نشد؛ هر چند هیات داوران با گشاده دستی آنرا در ۱۰ رشته کاندیدا کردند و در نهایت سیمرغ بلورین بهترین موسیقی (محمدرضا علیقلی) را هم به آن دادند. البته وقتی نامزدی طراحی صحنه و لباس (بهزاد کزازی) فیلم را در میان آنها می بینیم باید به اصالت انتخابهای داوران درباره «امکان مینا» شک کنیم؛ چرا که فیلم دقیقاً از همین ناحیه لطمه هایی خورده است.
از جمله مشاهده اتومبیل های امروزی و برخی گاف ها در کادر که به حس تماشاگر در درک فضای فیلمی با حال و هوای سه دهه قبل ضربه می زند. احتمال می رود سازندگان با تدوین مجدد برای اکران عمومی این بخشها را رفو کرده باشند. عجیب آنکه فیلمنامه فیلم، کار مشترک فرهاد توحیدی و مرتضی اصفهانی که جزو کاندیداهای دریافت سیمرغ در فجر هم شد در بخش هایی لنگ بزند که مصداق این قضیه نحوه ورود اغراق آمیز کاراکتر اصلی مرد به خانه تیمی تروریست هاست. از اصفهانی در مقام سناریست، سال گذشته سریال «تعبیر وارونه یک رویا» به کارگردانی فریدون جیرانی را نیز شاهد بودیم که در بحث مسائل اطلاعاتی مشاور پروژه بود.
استفاده از میلاد کی مرام و مینا ساداتی به عنوان بازیگران اصلی پروژه هم یک ریسک بزرگ بوده است. دو چهره ای که با وجود توانایی هایشان در بازیگری، ابزار مناسبی برای جلب تماشاگر به سینما ها نیستند. «امکان مینا» امروز وارد دوازدهمین روز نمایش خود می شود. فیلم با ۱۰ سینمایی که در تهران به اختیار گرفته پس از ۱۰ روز نمایش تنها ۱۰۸ میلیون تومان فروخته است که در خوش بینانه ترین حالت، ورود آن به باشگاه میلیاردی ها نیز دست نیافتنی خواهد بود.
گرچه سازندگان نیز تا اینجای اکران، تمهید خاصی برای فروش بهتر فیلم نیندیشیده اند. تنها ایده آنان، حرکت تکراری حضور یک روز بازیگر فیلم (کی مرام) در گیشه برای فروش بلیت بود. کی مرام در فضای مجازی طرفداران فراوانی دارد و فالوورهای او در اینستاگرام قریب است که به عدد ۵۰۰ هزار برسد و شاید بشود از این ظرفیت برای افزایش فیلم بهره برد.
در هر حال «امکان مینا» فعلاً خاطره تلخی برای تبریزی و تیم تولید فیلم بوده است. مگر آنکه در ادامه، اتفاق تازه ای بیفتد.
